Aşk


İstiridyenin pembe dilindeki incidir

Alaşafakta göğü kırmızıya boyayan yalımlarıdır güneşin

Geç açan sonbahar çiçeklerinin kahkahası

Bir asma kuşunun esneyerek uyanışı

Kumsala vuran sabah dalgalarında yıkanan deniz kabuklarıdır

Akasya kokusundan başı dönmüş bir sokaktır aşk

İçimizin ırmağının taşmasıdır

Zamanın bir köşesine sinmiş mutluluktur

Sarmaşıkların, duvarlarını mora, beyaza, kırmızıya çiçeklediği huzurlu avlu bahçeleridir

Aşk, kalplerimizin dupduru ezgisidir