Belleğimin Bahçesi


Kendimden sıyrılıp küçücük bir çocuğa dönüşüyorum zaman zaman
 
Göğün altındaki fildişi kulenin kapısı geçmişe aralanıyor
Gök,
Kuytudaki ahlat ağacının üzerinden aşağıya sarkıyor
Damla damla birikiyor derin yeşil bir göl gibi
Çıkrıklı su kuyusunun,
Hemen yanıbaşında asılı duran teneke su kovasının,
Maydanoz tarhlarının, 
Çan çiçeklerinin ayak uçlarında
 
Güneşin doldurduğu bahçede
Kuşluk vaktinin pembemsi aydınlığı küçültüyor gölgeleri
 
Zamanın izleri iri ,titrek, belli belirsiz yamalar gibi oynaşıyor
Bahçeye bakan iki katlı ceviz yeşili evin yüzünde
Kömürlüğün yer yer yarılmış eski ahşap kapısı ile paslanmış demir sürgüsünde
 
Ahlat ağacına kurulmuş salıncakta kolan vuruyor çocukluğum
 
Kendimden sıyrılıp
İçimdeki hiç büyütemediğim küçücük çocuğa dönüşüyorum 
Fildişi kulenin kapısının zamana her aralanışında