Dinlerken


Öğle üzeriydi
Yoldaydım
İncecik karla karışık bir yağmurla birlikteydim
Çalmaya başladı
Dinlerken 
Bir damla
Sadece 
Tek bir damla 
Cam gibiydi
Pınarımda
Pırıl pırıl Işıl ışıl
Tutamadım
Yuvarlandı
Burnumun ucundan kaydı, üst dudağımın 
ortasındaki belli belirsiz yumuşak çukurluğa doldu ilkin
Sonra
Çenemin solgun kıvrımına dokundu usulca
Boynumda nasıl da ürkekti 
 
O, ne bir hüznün pusuydu tek başına 
Ne de mutluluğun parıltısıydı sadece
Kocaman, yaşanmış bir ömür gizliydi sanki içinde
Bütün her şeyi ile dopdolu bir ömür gibiydi
Gölgeleriyle, loşluklarıyla 
beraber ışıyan dingin bir zaman silsilesi 
 
Seyrettim onu uzun uzun bir damlanın uçsuz bucaksızlığında 
Ve
O kayıp gidiyordu