Hiç Değilse Acılarımızı Insancıllaştırabilseydik!!..

 

Günün, uçsuz bucaksızlaşan geç vakitleri,

Geçerken,

Arkasında upuzun ve derin bir saban izi bırakıyor acının döllediği toprağa.

 

Kanadı yaralı bir martı sızısı çıplak omuzlarımdan havalanıyor,

Üzerinde belli belirsiz külrengi bir sisin sürüklendiği nehre doğru.

 

Boğuluyor aklın o engin, o aydınlık sabırlı dinginliği .

 

Son dolunayda ruhumun elleriyle uzanıyorum kurtarmaya;

Oysa hâlâ can cekişiyor,

Guernica'daki boğanın kanlı gözünde insanlık.

Ve

Pasifik kıyılarında bir yerde güneş hâlâ gümüşî.