Mahmurdu Ağva


Balıkçı barınaklarının, solmuş ağların, küf yeşili nehrin, su kuşlarının, deniz fenerinin, ormanların, sessizliğin üzerinden yumuşak bir ten rengi geçiyordu. Sözsüz bir şiir mırıldanıyordu Ağva kendine, o mahmur vakitlerinde.