So close so far


Meğer yıldızlar da ölürmüş
Çölde,yıldızların evindeyim
Yaratılmanın eşiği burası sanki 
Yalgınlarla uzayıp giden kum tepelerinde ipildiyor
geçmişin yanılgıları,iradesizlikler, ahmaklıklar,umarsız beklentiler,geç kalmışlıklar 
En derine saplanan,delik deşik edip,iyice hırpalayan bir iç serüveni bu:
Soyuyorum içimi
          Bırakıyorum çölün ortasına
                                                ÇIRILÇIPLAK 
Bir başına
Doğrular-Yanlışlar...
Doğrular yanlışların tersi
                Ya yanlışlar!?
Var olma ile yok olma hâli arasında gücünün tükeneceği ân'ı bekliyorum
                Ama güçlü içim,direniyor
Dağılıyorum oysa ben
Duygularım iplikleniyor 
Gitmeliyim, uzaklaşmalıyım,kaçmalıyım 
Buralarda ölmemiş bir yıldız olacaktı
Bir uzansa- Bir uzansam
Süzülen yaşlarıma tutunup tırmanıyorum
Kirpiğimin ucundaki son kum tanesi de
çölün gecesinde kendini arayan
              İçimin çıplaklığına düşüyor 
Bilmem,dener miyim bir daha
Bir kere daha böyle acımasızca soyup utandırır mıyım içimi 
                               Göze alabilir miyim acaba