Ege'nin koynuna lütuf gibi iniveren akşamın hoş serinliği ve narlar; kızarmaya yüz tutmuş ablak yüzlerinin üzerinde küçücük bir kukuleta gibi kıvrılan tepeleri ile hafifçe esen rüzgârda ne kadar mutlu olduklarını hissediyorum , ah bir de suyu kana kana içen toprağın kokusunu ,ah bir de onu !!...

Hani demiş ya" Abidin bana mutluluğun resmini çizebilir misin?" Diye.

Işte öyle bir şey bu ıslak toprağın içime haz dolduran mis kokusu ve bende kalıyor yalnızca.