Yakın mı Acaba..


İtiraf etmeliyim: Ne Elias Canetti'nin büyük bir zevkle okuduğum kitabı ne çok sevdiğim şiirler, şarkılar ne de can dostların muhabbetleri avutamadı bu gün beni.
Bu gün ilk kez "Dışarı" özlemimin yakıcılığını acıyla duyumsadım tenimde.
Sevilen hiçbir şeyin asla bir diğer sevilenin yerini tutamayacağını biliyorken, şimdi aynı dersi zorunlu bir ev ödevi gibi albaştan etmek meğer ne zormuş!
Oysa baharın parıltılı renkleri ile ellerimi yüzümü boyamak,canlanan kıpır kıpır toprağa boylu boyunca uzanıp üzerime dökülen yalıçapkını mavisi gökte ne var ne yoksa her şeyi unutmak, uçurtmanın deli dolu kuyruğuna takılıp düşlerime havalanmak, alıp başımı çağıldayan ırmakla birlikte hesapsız kitapsız akmak, ardıç ağacında şakıyan sakaları dinlemek vardı şimdi.
 
Yakın mı acaba doğaya susuzluğumu dindireceğim kiraz dudaklı, çilek kokulu ,bahar öpücüklü yaz şarabı günler?