Oysa mevsimler hiç durmadan değişiyor burada. 

Lodos bulutlu bir gün. 

Yağmurun arduvaza boyadığı sakin denizin martıları geçiyor anılarımdan. 

Sen, resmin dışında kalmışsın bu defa. 

Mevsimsiz, gündoğumsuz, günbatımsız bir uzamın sürgitliğinden gülümsüyorsun. Gözlerin hâlâ ne kadar yeşil! 

Moda'yı dinliyorum:

Derin bir uykuya dökülen bilge ırmağın şiirini.

Bu iskele, bu kıyılar, bu ıpıslak sokaklar, tiftiklenip eskiyor baktıkça. Ben azalıyorum. 

Güneş her gün yeni bir gerçek gibi doğuyor.

Ve mevsimler değişiyor hiç durmadan. 

Cemreler düşecek birkaç güne... 

Git git hışımlanan yağmurun altında

Kollarımı iki yana açıyorum. 

Sözlerle yüklü sessizliğimi susturuyorum usulca. 

Belki gelip, resmin bir köşesine ilişiverirsin!.