Ülkesinin ağıtları üzerinde açan çiçeklerdi şiirleri,

Onlara "Sonsuz Gül" adını verdi.

Gülün kısa ömründe o en eski acılar çekip gitse gelmemeye diledi.

Ve

Barışı düşledi doğanın bitimsiz döngüsünde 

Sevgiden koparılmayan çiçekler diledi sonsuzca açmaya.

Değil mi ki, doğa ve çiçek dirim ile ölümü ayrılmaz bir biçimde birbirine bağlıyordu!..