İstiridyenin pembe dilindeki incidir
Alaşafakta göğü kırmızıya boyayan yalımlarıdır güneşin
Geç açan sonbahar çiçeklerinin kahkahası
Bir asma kuşunun esneyerek uyanışı
Kumsala vuran sabah dalgalarında yıkanan deniz kabuklarıdır
Akasya kokusundan başı dönmüş bir sokaktır aşk
İçimizin ırmağının taşmasıdır
Zamanın bir köşesine sinmiş mutluluktur
Sarmaşıkların, duvarlarını mora, beyaza, kırmızıya çiçeklediği huzurlu avlu bahçeleridir
Aşk, kalplerimizin dupduru ezgisidir