Sokaktaki gözlerimiz
Yalnızca gözlerimizin bildiği bir sokak
Bu sokağın sakinleri,yalnızca gözlerimiz
Yalnızca gözlerimiz yaşıyor bu sokakta
Birbirlerini tanımadan birbirlerine yabancı
Zamanın durağanmış gibi görünen ağır aksak ilerleyişinde
Rastlaşıyor bakışlarımız ara sıra
Ardından kayıp düşüyor renklerinin derin kuyusuna
Tutunamıyor birbirine gözlerimiz
Sabah vakitleriyse eğer
Kıpırtısız Ağustos denizlerinin mavisi asılı duruyor
Gözlerinin içinde
Eğer sessiz öğle sonlarında rastlaşmışsak
Tirşe rengine çalmış oluyor bakışların
Ormanın göğe bitiştiği yerden bakıyorsun
Günün dönmeye yüz tuttuğu saatlerde
İki savrulan sarı yaprak gibi sararmış güz ufkunda buluşuyor gözlerimiz
Koyu kurşunî gözlerin
Akşamın alaca karanlık kuşağında fırtına öncesinin sessizliğini fısıldıyor kulağıma
Gece,o acımasız gece vakitlerinde ise
Kara , karanlığa karışıyor gözlerinde
Canımın çekirdeğinde acılarım sancılanıyor
Karanfilin kırmızısı doluyor gözlerime
Acıyor ve kanıyorum
Ve kıpkızıl ve boylu boyunca kızıl bir karanfil bahçesine uzanıyorum
3 Şubat 2018 'i karşılarken
