Zaman; 

Önümüz sıra mı gidiyor

Yoksa sularına yazgımızı bıraktığımız sonsuzca yol alan Zaman Nehrinin kıyısı boyunca birlikte mi akıyoruz O' nunla denizlerimize

 

Belki de "O" öylece duruyor da yerliyerinde

Biz geçip gidiyoruz Zaman'ın içinden

 

Zaman;

Çok uzaktaki erişilmesi gereken mi 

Peşimizi bırakmayan ölümsüz gölge mi

 

Gözlerin ıslak parlağında mı , günlük telâşlarda, kaygılarda, avarelikte mi, sokağın gürültüsünde mi

 

Bir ağacın serin gölgesindeki rehavetin keyfi mi zaman

 

Bir utangaçlığın pembeliği mi

 

Alt etmeye çabaladığımız güçlükler mi

 

Tökezleyip düşülen yerden yeniden ayağa kalkabilmek mi

 

Çitlerin arasında uzandıkları yerden yeşil yaprak perdelerini aralayan tomurcuğun ağzında mı zaman

 

Yol kenarlarında birikmiş kar yığınlarının yumuşak aydınlık çizgisinde mi

 

Göl kıyısındaki yassı taşlar, leylâk rengi suyun üzerindeki köpükler, rüzgârla bir yana eğilmiş çırpınan çıplak ağaçların uğultusu mu zaman

 

Uykuda görülüp uyanınca unutulan, hatırlanamayan rüya mı

 

Bir sevgiliyi her gün biraz daha fazla sevmek mi

 

Kirpiklerimin önünde titreşirken dokunamadığım, elleyemediğim zaman

Ara sıra başını hafifçe sallayıp gülümsüyor

 

Yalnızca bana ayrılmış bir gülümseme bu 

Sırdaş bir gülümseme , sezebiliyorum

 

Zamanın içimdeki dinmeyen deviniminin şarkısını duyabiliyorum