Hani ismi üzerinde, ikindi vakitlerimizi muzipçe ıslatan ardından gökkuşağını elinden tutup getirip onun o parıltılı renkleriyle başımıza taç ören neşeli kırkikindi yağmurları yok artık.Şimdikiler bir tuhaf; başına buyruk, aklına estiği zaman yağan şımarık yağmurlar.

 

Çatılarımızda tıpırdayan, havuzdaki suyu çimdikleyen,toplaşan damlalarıyla saçaklardan sevinçle kayıp yuvarlanan, gölgeli serin sundurmalarda bağırış çağırış öbekleşen yağmurları kıyasıya özlemişken, dün nihayet çıkıp geliverdi.

Gök, gece boyu balkıdı, alazlandı üzerimizde.

Uyandığımda yağmur gözlüydü sabah; kiremitte güvercinler, saksılarda sardunyalar ıpıslaktı.

 

Bir bulutun kanadından bir umut diledim, sonsuz duruluğa varmaya...