Oktay AKBAL, Önce Ekmekler Bozuldu
İkinci Dünya Savaşı'nın karamsar göğü altında yazmıştı Akbal bu öyküsünü: " Önce Ekmekler Bozuldu." Demişti.
Öyküden ufak alıntıları buraya aktarırken Akbal gibi bütün umudumla sesleniyorum:
Sakın ağlamayın zeytin ağaçları, sevgi ile şefkat bir gün mutlaka çıkıp gelecek dünyamıza uzaklardan.
Önce Ekmekler Bozuldu
Önce ekmekler bozuldu, sonra her şey... Çünkü yeryüzünde savaş vardı, insanlar sebebini bilmeden,düşünmeden ölüyor,öldürüyorlardı....
....
Şu dünya bir kere daha değişecek...Belki eski hâlini alamaz, ama zarar yok, gidenler gitti, gelenler gelsin, insanlar gülmesini,ağlamasını yeniden öğrensin.Sırasında ağlamasını veya gülmesini bilmeyene insan denemiyor.Bizler, yarı barış, yarı savaş insanları umutlarımızı kaybetmedik.Dünyanın iyi bir dünya olabileceğine, insanın mavi gökyüzünü, denizi, ağaçları seyretmekle mutluluğu yaşadığı anlara kavuşacağına inanıyoruz.Her şey ekmekle başladı, ekmekle bitecek.
Oktay AKBAL/ 1944