Oyunbaz, çocuk ruhlu şehirler olmalıydılar onlar, kıpır kıpır Akdeniz'in kucakladığı. 

Daha önce yaşamamıştım onları; cıvıltılı sesleriyle dolu havalarını soluyamamıştım. Aramızda yalnızca uzak bir göz aşinalığı vardı yelken seyirlerimden kalma. Ama seziyordum, içimde tatlı bir buluşma özlemi demleniyordu usulca.

Bu üç harika şehir; Olympos, Phaselis ve Rhodiapolis bugün, şimdi kendilerine has bir zamanı yaşıyorlar. Onlar sormasa, bilmese bile mevsimler kendiliklerinden çıkageliyor sokaklarına, çarşılarına, meydanlarına, evlerine, tapınaklarına.

Biliyorum, neşeli çocuk ruhları asla yitip gitmeyecek sonsuz döngünün derin burgaçlarında. Bense kendi zamanımdan bakınca gördüklerim için hikâyeler yazıyorum hayâlimde, bu üç oyunbaz şehri anlatan.

Ve soruyorum kendime: Küçücük dört köşe çerçevelere sığdırmak mümkün müdür asırlara gülen, bu çocuk neşeli şehirleri!.