Kırılgan Güz Günleri


Rengi arduvaza çalan göğünün altında sonsuz bir gün batımı ;
 
Bir şiirdeki sözcük gibi naif;
 
Keten tohumlarının tanelerinde sararan güz ufukları yalayıp geçiyor içimizin aynasız odalarını.
 
Sabahları, ergenlik duygusu gibi mahçup ve suskun;
Kağşamış duvar diplerinde biriken gölgelerin rehavetiyle kaybolmaya yüz tutan zamanlar;
Güneşin tutkulu teninin küllendiği kırılgan güz günleri.
 
Avare bir bulutun yağmurunu bırakıp ,sonra alıp başını gidişi gibi;
Sonsuzluğun ardışık döngüsü içinde,
Hayatlarımızdan geçip gidiveren kırılgan güz günleri.