Zamanın köşesinden akşama sapıyor gün.

Ö L G Ü N...

İncinmiş bir kuş kadar kırılgan,

Uyurken kucaklanmış bir kadın gibi hassas.

 

Gece suskunluklarından önceki son adımların sesi asılıyor sokak lâmbalarının fersiz yüzüne. 

Dingin kızıllık , usulca ve damla damla birikiyor çıplak çatıların üzerinde.

 

Kışın lâvanta, güzün akasya kokusundan başı dönen tabiatın gümüşî sığınağında birbirine yaslanıyor gölgeler.

 

Zamanın köşesinde şimdi akşamın elleri büyüyor.