Günce yaprakları hayatın gizini saklar avuçlarında...

 

Aradan hayli zaman geçmiştir, günün birinde bir gün çevrilir birer birer, aralarına kurutulmuş kır çiçeklerinin serpiştirildiği sayfalar; aynı sıcaklığı ile yine yeniden yaşanır bütün o hissedişler sözcüklerin tılsımında.

 

Çavlanın ağzından köpürerek akan su gibi deli hızı ile yaşanan Zaman, yitirilmiş,kaybedilmiş gibi görünse de aslında tortusunun bütün tatları ile birikir gönül evimizde.

 

Bu gün yaşadığım son bir yılın kocaman penceresini açtım , geçen güzün onüç Ekimini seyrediyorum dalgın, suskun...O günün ılıcık nefesi sinmiş güncemin satırlarına. Meğer neler gelip dokunmuş düşüncelerime, yüreğime ?..Lâvanta keseciklerine özenle sarıp sarmaladıklarım alazlanıyor şimdi içimin derinliklerinde ,güzün bu onüç Ekiminde..

 

13 Ekim 2019 Ankara

 

 

 

Bir Kadın

 

Olgun sayılabilecek yaşlarında şimdi kadın.Tomurcuklu günlerinden bu yana biriktirdiği ömrünün derin ve anlamlı anıları sanki titizlikle katlanmış, aralarına ipekten lâvanta kesecikleri yerleştirilmişçesine özenli, başucundaki çekmecesinde; kadın sık sık açıyor çekmeceyi, bütün hepsini çıkarıp öğle güneşinin olgun sıcağında , hafifçe esen rüzgârın kollarına seriyor ; uçuşuyor , havalanıyor o bembeyaz, ipeksi, o üzerlerine geçirilmiş mevsimlerin olanca kokusu sinmiş anılar. Eski kışlardan kalma akasya kokuları çok uzaklardaki baharların iğde, ıhlamur , hanımeli kokularına karışıyor.

Bazen de aralarında bir köşeye sıkışıp saklı kalmış çoktandır unuttuğu bir şeyler buluyor kadın ve işte o zaman - ki her seferinde böyle oluyor- içini, çok değerli bir armağan almış olmanın tarifsiz hazzı kucaklıyor; şimdilerde artık eski dolgunluğunu yitirmiş solgun dudaklarına yayılan geniş gülümsemesiyle birlikte bir küçük sevinç çığlığı yükseliyor yüreğinden , derin derin iç geçiriyor .

Kadın, kirpiklerinin arasından kayıp giden zamanlarının huzurlu sığınağında ilmik ilmik geleceğin huzurunu dokuyor.

 

13 Ekim 2018 Ankara