Ağustos-Moda Burnu- Martılar kalbimde hâlâ çırılçıplak 

Homeros'un şiirini okuyordum Melih Cevdet Anday'ın “Bir Defterden"inde:

...

Böyle dedi, aldı karısını koynuna, sarıldı,

Tanrısal toprak yumuşak bir çimen saldı taptaze 

Lotos bir halı serdi toprakla aralarına 

Safranlardan, sümbüllerden, tatlı bir halı 

Uzanıverdi ikisi de halının üstüne 

Sardı onları güzel bir altın bulut

Buluttan çiy damlaları akıyordu pırıl pırıl 

Tanrı Zeus ile tanrıça Hera’nın İda Dağı’ndaki ilâhi sevişmelerini anlatıyordu, uyuyakalmışım okurken. Uyandığımda, karşı tepelerden güneş yüklü, uçsuz bucaksız bir gök serilmişti şehrin üzerine. Sabah bütün aydınlığı ile yığılmıştı pencereme. Oysa kim bilir ne kadar zamandır içiçe yaşıyorum günleri; ne kendilerine ait renkleri, ne kokuları ne de sesleri var. Akıp gidiyorlar mı yoksa bütün sıradanlıkları, tekdüzelikleriyle dura mı kalıyorlar devinimsiz?

Bahçedeki vişneçürüğü gülleri seyrediyorum, içimi dinliyorum bir yandan. Yazdıklarım geliyor aklıma. Zincifre boya ile yazılmış anılarım, hatırlayışlarım, yitirişin ve dağılışın hüznü, ruh bükülmelerim, yıldızların simyasına gizlenmiş gecelerdeki hissedişlerim. Ben değil, zaman biriktirmişti bütün bunların hepsini. 

“Bir pencere pervazından boşluğa hayâllerime sarkıyorum.” Demişim.

Bir başka gün;

“Bir fincan gökyüzü alabilir miyim, bizde kalmamış da?” 

Diye kayıt düşmüşüm günlüğüme, kâbusa alışmaya çalıştığımız, ev tutsağı zamanlarımızda. 

Ve 

Babama;

Bu sabah güz çiçekleri ektim saksılara

Güneş güz güz parlıyordu 

Rüzgârın ıslığı güz çalıyordu

Bütün renklerinden canım, sana

Bir avuç güz topladım 

Bıraktım başucuna

Diye seslenmişim, en kırılgan, en darmadağın olduğum güz günlerimde. 

Tanrı Zeus ile Tanrıça Hera’nın İda Dağı’ndaki ilâhi sevişmelerinin sabahıydı, karar verdim: Zamanın acı-tatlı, benim için biriktirdiklerini bir sis, belleğimin çizgilerini silmeden kitap sayfalarına yazacaktım.