Meğer ne Güzel Şeymiş
Sabahın dinç saatleriydi şehrin karşı yakasındaki yeşilliğe bıraktım canımı. Portakal Çiçeği Vadisi...Ne hoş bir isim! Kimin aklına gelmiş kim bilir? Buralar Ankara'nın eski semtleri ve bana Ankara sevdamın şarkısını söyler her gelişimde içli içli.
Öğrenciliğimden kalma alışkanlığımla bir simit aldım elime. Bozkırın akşamdan kalma serinine rağmen ceketimi giymeden yürüdüm; kuşlarla, köpeklerle, rüzgârın ıslığı ile birlikte yürüdüm uzun uzun. Tam dönmeye hazırlanırken ağır aksak adımları ile bir dost çıkıverdi karşıma.
Mutluluğu yeşile boyadım bu sabah.
Ey özgürlük!..