Geçen hafta fırsat buldukça, değişik konularda düzenlenmiş sergileri ziyaret ettim. Ne ilginçtir ki hemen hepsinin kesişim yeri bir hüznün ifadesi, dışa vurumuydu.

Bunlardan, 70'lerden 80'lere uzanan maceralı yolculuğumuzu anlatan “Zor Yıllar” sergisi; serzenişlerimizin, öfkeli isyanlarımızın, kanlı kavgaların, hayata küsüşlerimizin, sonsuz acıların, acıları bal eyleyişlerimizin bulanık bir ırmağı gibi aktı ruhumun derinliklerinden, iliklerime kadar sızlatarak.

Çıkarken akıl defterime, aslında bildiğim bir şeyi yeniden kayıt düşmüştüm: Tarih kendini tekrar etmeyi çok seviyor bu topraklarda.